Mohamad jafar Baniardalan

هدف از این پژوهش بررسی نظریه مناسبت و دلالت های تربیتی آن است. در این پژوهش از روش تحقیق استنتاجی وتحلیل فرارونده استفاده شده است.جامعه آماری مورد بررسی در این پژوهش کلیه منابع،کتب ومقالاتی که در این زمینه وجود دارند.نمونه آماری نیز تمامی کتب و مقالاتی که در دسترس بودند.روش جمع آوری اطلاعات،روش کتابخانه ای وفیش های تحقیقاتی وچک لیست می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش ولکات استفاده می شود بر این اساس فرایند تحلیل داده ها دارای سه واحد توصیف،تحلیل وتفسیر می باشد. تمایز بین معنی جمله و معنی گوینده یکی از موضوع هایی است که در منظورشناسی و بویژه، منظورشناسی مناسبت-محور، کانون بحث های معنی شناسی و منظورشناسی است.گرایس یکی از افرادی است که به این موضوع پرداخته براساس نظریه او مسئلۀ مهم، تمایز بین معنی جمله و معنی گوینده است، یعنی اندیشۀ نظام مندی در زبان و محوری بودن عقلانیت در کردار و کنش انسان است.بر اساس این پژوهش نتایج به دست آمده نشان می دهد که در امور تربیتی از نظریه مناسبت بسیار می توان بهره برد و از این نظریه اصول تربیتی مانند اصل مشارکت،اصل همیاری،اصل اعتبار،اصل مانع و جامع بودن را استخراج کرد و روش هایی مانند روش خود تکراری روش دیگر تکراری روش همیاری وروش های دیگری را به دست آورد ودر ارتباط بین مربی و متربی از ارتباط بین مربی و شاگرد، ارتباط کلامی،غیر کلامی،جمعی ومستقیم سخن گفت و در نهایت براساس نظریه مناسبت روش تدریس های گوناگونی می توان نام برد که اصول نظریه مناسبت در آنها به کار رفته باشد مانند روش بحث گروهی ،روش همیاری ،روش بارش فکری

مطالعات اخیر نشان می دهد که زبان ها و لهجه های ایران فرهنگ و تمدن تاریخی و کهن این مرز و بوم را غنی کرده و گردآوری آنها می تواند علاوه بر پویایی زبان معیار مقدمه ای ارزشمند برای سایر پژوهش ها که با زبان ارتباط تنگاتنگ دارند بوجود آورد. روستای دستگرد در قسمت جنوب شرقی استان اصفهان و در فاصله 120 کیلومتری این استان قرار دارد. از لحاظ جغرافیایی در بخش جرقویه علیا واقع است. مردم این روستا به زبانی و گویشی سخن می گویند که جزو گویش های ایرانی دسته غربی و هم چنین گروه گویش های مرکزی ، در شاخه جنوب غربی آن است . از گویش دستگردی اطلاعات چندانی در دسترس نیست و آن به دلیل بکربودن و نیز نو بودن منطقه از لحاظ زبانشناختی است. و در واقع پیشینه این گویش آن چنان از جهت وجود کتاب یا نوشته و سند پربار نیست. از پرسش هایی که در این پژوهش مطرح می شود این گونه می توان نام برد. گویش دستگردی از دیدگاه زبان شناختی به فارسی میانه نزدیکتر است و هم چنین وام واژه هایی از دیگر گویش های ایرانی به این گویش راه یافته اند. هدف از نگارش این پژوهش، گردآوری واژه های کهن و نیز بررسی آنهاست که از طریق روش های توصیفی- تحلیلی و هم چنین گردآوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای و میدانی بوده است. در پایان نتایجی که بدست آمده بیانگر آن است که گویش دستگردی یکی از شاخه های زنده زبان پهلوی ساسانی( فارسی میانه) است و هم چنین وام واژه هایی از زبان های دیگر چون، اوستایی، فارسی باستان، پهلوی اشکانی، سغدی و نیز برخی گویش های ایرانی را در خود دارد.