Hossein Zangeneh

رشد و توسعه فناوري ها سبب تحول در ابعاد مختلفي از زندگي انسان شده است و به بهبود كيفيت زندگي كمك شاياني كرده است. با ورود فناوري ها به همه ي عرصه هاي زندگي، بيشتر جنبه هاي زندگي ما انسان ها تحت تأثير آن قرار گرفته است و آموزش نيز از اين قاعده مستثنا نيست. امروزه با كمك تلفيق فناوري در كلاس هاي درس، معلمان مي توانند به عمق بخشيدن و معنادار ساختن يادگيري دانش آموزان كمك كنند و انگيزه ي آنان براي فعال بودن در فرايند يادگيري را افزايش دهند. پژوهش حاضر باهدف بررسي تأثير تلفيق فناوري در يادگيري عميق دانش آموزان پايه سوم انجام گرفت. روش پژوهش از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون همراه با گروه كنترل و آزمايش بود. جامعه ي آماري شامل كليه ي دانش آموزان پسر پايه سوم ابتدايي شهرستان اسدآباد در سال تحصيلي 1401-1402 بودند (تعداد= ؟؟). حجم نمونه شامل 40 نفر بود كه به طوردر دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (20 نفر) و كنترل (20 نفر) انتساب شدند. براي اين پژوهش محتواي آموزشي براي گروه آزمايش به وسيله تلفيق فناوري (پاورپوينت، فيلم آموزشي و نرم افزار شاد) آموزش ديدند. در گروه كنترل مواد آموزشي به شكل سنتي توسط معلم تدريس شد. ابزار گردآوري داده از هر دو گروه كنترل و آزمايش شامل آزمون هاي پيش آزمون- پس آزمون بود كه روايي آن توسط متخصصان تأييد شد. جهت تجزيه وتحليل داده ها از روش هاي آمار توصيفي و استنباطي (كوواريانس) استفاده شد. پايايي آزمون اجراشده در مرحله پيش آزمون 84/0 و در مرحله پس آزمون 79/0 به دست آمد. يافته هاي حاصل از تجزيه وتحليل داده هاي پژوهش نشان داد با توجه به ميانگين نمرات گروه آزمايش و كنترل در پس آزمون، استفاده از فناوري در تدريس و تلفيق آن در فرايند ياددهي و يادگيري بر مؤلفه هاي يادگيري عميق اثربخش بود. يافته هاي پژوهش نشان داد، ادغام فناوري هاي مختلف در فرايند ياددهي و يادگيري كلاس درس به پژوهشگران و طراحان آموزشي كمك مي كند تا با استفاده از قابليت هاي فناوري محيط يادگيري طراحي كنند كه به عميق شدن و معنادار ساختن يادگيري دانش آموزان منجر شود.

طي سال هاي اخير، مطالعات مختلف نشان داده اند، هيجانات نقش مهمي بر عملكرد يادگيري دارند و هوش هيجاني عامل برجسته اي در دستيابي به اهداف آموزشي در نظر گرفته مي شود. علاوه بر اين داشتن هوش هيجاني به افراد كمك مي كند تا در ارتباط با مشكلات روزمره، راهبردهاي مناسبي اتخاذ كنند. پژوهش حاضر باهدف مطالعه نقش طراحي آموزش مبتني بر تعامل –تبادل براي بهبود هوش هيجاني دانشجويان در آموزش مجازي انجام گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع آميخته با طرح اكتشافي متوالي بود. جامعه ي آماري در بخش كيفي شامل كليه اسناد ازجمله كتاب ها، مقالات و پايان نامه هاي مرتبط با بهبود هوش هيجاني و در بخش كمي شامل كليه دانشجويان دانشگاه بوعلي سينا بود (12000N=) كه در كلاس هاي مجازي شركت كردند. حجم نمونه در بخش كيفي شامل 14 سند مرتبط با طراحي آموزشي براي بهبود هوش هيجاني و در بخش كمي شامل 500 دانشجوي دانشگاه بوعلي سينا بود. روش نمونه گيري در بخش كيفي هدفمند، ملاكي و در دسترس و در بخش كمي خوشه اي تصادفي بود. جهت تجزيه وتحليل داده ها در بخش كيفي از روش تحليل براون و كلارك (2006) و در بخش كمي از تحليل اكتشافي و تحليل عامل تأييدي استفاده شد. يافته هاي پژوهش در بخش كيفي منجر به استخراج 4 مقوله اصلي و 10 زير مقوله ازجمله ادراك هيجان (زير مقوله هاي: خلق يك محيط امن، الگوبرداري از افراد و شخصيت هاي مناسب، استفاده از ابزارهاي فناورانه شناسايي ظاهري احساسات، افزايش خودآگاهي دانشجويان،)، تسهيل هيجان (زيرمقوله هاي: ايجاد احساسات مثبت در دانشجويان، فعاليت هاي تفكر و گفتگوي منتقدانه)، شناخت هيجان (زيرمقوله هاي: جلسات همدلي گروهي، تمرين شنونده خوبي بودن) و مديريت هيجان (زيرمقوله هاي: تبادل بازخورد، اكتشاف احساسات) و 26 راهبرد آموزشي شد. يافته هاي پژوهش در بخش كمي بيانگر برازش مناسب مدل تحليل عامل تأييدي مرتبه اول دوعاملي و مرتبه دوم بود. درنهايت مدل يابي معادلات ساختاري نشان داد تمامي زيرمقوله هاي هر چهار مقوله اصلي داراي بار عاملي معناداري هستند و داراي همبستگي معنادار با مقوله هاي اصلي خود بودند. درنتيجه براساس يافته هاي اين پژوهش مي توان گفت، طراحي آموزشي تعاملات-تبادلات آموزش مجازي براي دانشجويان براساس چارچوب حاضرمي تواند منجر به بهبود هوش هيجاني آنها گردد.

با توجه به اينكه بيكاري، خصوصاً بيكاري گروههاي تحصيل كرده در جامعه روندي رو به رشد دارد، بهترين راه حل، پرورش ذهنيت كارآفرينانه در افراد، به ويژه از دوران كودكي است. ذهنيت كارآفرينانه مجموعهاي از مهارتها است كه افراد را قادر ميسازد تا فرصتها را شناسايي كرده، از شكستها عبور كرده و از آنها درس بگيرند و در زمينههاي مختلف موفق شوند. لذا هدف از انجام پژوهش حاضر، طراحي و اعتباريابي مدلي مفهومي جهت پرورش ذهنيت كارآفرينانه در دانشآموزان دوره دوم ابتدايي بود كه به روش آميخته به صورت متوالي و با طرح اكتشافي انجام گرفت. در مرحله نخست، گردآوري و تحليل دادههاي كيفي و به دنبال آن، گردآوري و تحليل دادههاي كمي انجام گرفت. در مرحله اول)كيفي( پژوهشگر به منظور تعيين مؤلفههاي مربوط به ذهنيت كارآفرينانه، يك مرور نظاممند انجام داد و در ادامه به منظور اعتبارسنجي اوليه نتايج خود و همچنين افزايش يا كاهش مؤلفهها، از طريق مصاحبه نيمهساختاريافته، نظرات متخصصان اين حوزه را در مورد مؤلفههاي تعيين شده بررسي نمود. جامعه هدف در مرحلهي كيفي براي مرور نظاممند شامل كليه اسناد مربوط به ذهنيت كارآفرينانه و براي مصاحبه شامل معلمان دوره دوم ابتدايي بود. حجم نمونه در مرور نظاممند بود كه به روش نمونهگيري هدفمند و مبتني بر ملاك انتخاب Eric و Web of Science ،Scopus شامل 12 مقالهي به دست آمده از پايگاه دادههاي شدند و 4 مقالهاي كه به انتخاب خود پژوهشگر به منظور بررسي به فرآيند مرور نظاممند وارد شدند. مشاركتكنندگان در مصاحبه نيز شامل 15 معلم دوره دوم ابتدايي بودند كه با نمونهگيري گلوله برفي انتخاب شدند. جهت تجزيه و تحليل دادههاي مرحله كيفي از تحليل كيفي پايه )توصيف، كدگذاري، مقولهبندي، تبيين مقولات( استفاده گرديد. مدل نظري پرورش ذهنيت كارآفريانه در دانشآموزان دوره دوم ابتدايي به عنوان يافتههاي بخش كيفي، شامل 27 مؤلفه بود كه در سه بعد شناختي، رفتاري و عاطفي طبقهبندي شدند. در مرحله دوم )بخش كمي(، پژوهشگر اقدام به اعتباريابي بيروني مدل مفهومي طراحي شده از طريق پيمايش نمود. جامعه پژوهش در اين مرحله شامل 853 معلم دوره دوم ابتدايي ناحيه 1 و 2 شهرستان رشت در سال 1400 بودند كه از اين تعداد، با استفاده از فرمول كوكران در حالت محافظهكارانه 384 نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند و جهت - تحصيلي 1401 جمعآوري اطلاعات از روش

طي سال هاي اخير رشد و توسعه فناوري هاي اخير تغييرات اساسي در سيستم آموزشي سراسر دنيا ايجاد كرده است و همچنان اين تغييرات ادامه دارند. اين تغييرات تنها شامل تغيير در ساختار كلاس و روش هاي ارائه محتوا نيست و منجر به دگرگوني هاي زيادي در روش هاي ياددهي-يادگيري، مهارت ها و توانايي هاي معلمان و يادگيرندگان شده است. واقعيت افزوده به عنوان يكي از اين فناوري ها با ايجاد پيوند بين دنياي واقعي و مجازي سبب ايجاد يادگيري هاي معني دار نسبت به گذشته شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير واقعيت افزوده بر ميزان يادگيري دانشجويان علوم پزشكي همدان در مفهوم سيستم گردش خون انجام گرفت. روش پژوهش از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون و با گروه كنترل و آزمايش بود. جامعه ي آماري شامل 70 دانشجوي پزشكي عمومي دانشگاه علوم پزشكي همدان در سال تحصيلي 1400 بودند. حجم نمونه شامل 40 نفر بود كه به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (11 نفر خانم و 9 نفر آقا) و كنترل (11 نفر خانم و 9 نفر آقا) قرار گرفتند. براي اين پژوهش محتواي آموزشي به دو صورت براي گروه كنترل و گروه آزمايش تهيه شد. گروه آزمايش به وسيله يك برنامه اسكن و يك پوستر آموزشي حاوي كد كيو آر آموزش ديدند. در گروه كنترل مواد آموزشي به شكل سنتي و با كمك نرم افزار پاورپوپوينت توسط استاد درس هيستولوژي تدريس شد. ابزار گردآوري داده از هر دو گروه كنترل و آزمايش شامل آزمون هاي پيش آزمون- پس آزمون بود كه روايي آن توسط متخصصان تاييد شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از روش هاي آمار توصيفي و استنباطي (كواريانس) استفاده شد. پايايي آزمون اجرا شده در مرحله پيش آزمون 76/0 و آزمون اجرا شده در مرحله پس آزمون 78/0 به دست آمد. يافته هاي حاصل از تجزيه و تحليل داده هاي پژوهش نشان دادندكه واقعيت افزوده بر ميزان يادگيري دانشجويان در مفهوم سيستم گردش خون تاثير داشته است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهند كه واقعيت افزوده از طريق فراهم آوردن فرصت يادگيري اصيل و شخصي سازي شده اين امكان را براي دانشجويان پزشكي فراهم مي سازد تا مطالب و مفاهيم انتزاعي مرتبط با مفهوم گردش خون را به صورت عيني و تعاملي مطالعه كنند و ياد بگيرند.

هدف اصلي اين پژوهش، تعيين رابطه ي بين بسترهاي مورد استفاده در آموزش الكترونيكي دانشگاه بوعلي سينا و رابطه ي آن با ميزان يادگيري و يادگيري خودتنظيمي دانشجويان بود. روش انجام پژوهش، توصيفي همبستگي از نوع پيمايشي بود . جامعه آماري شامل كليه دانشجويان مشغول به تحصيل در دانشگاه بوعلي سينا در سال تحصيلي 1400-1399 است كه تعداد 371 نفر از آنان به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي نسبي به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. ابراز اصلي گردآوري داده ها ، دو پرسشنامه يادگيري خودتنظيمي پينتريچ و دي گروت (1990) و پرسشنامه محقق ساخته در خصوص بسترهاي نرم افزاري مورد استفاده در آموزش الكترونيكي بود كه روايي آن با استفاده از نظر متخصصان بررسي و مورد تاييد قرار گرفت و پايايي آن نيز با استفاده از اجراي آزمايشي و محاسبه آلفاي كرونباخ بررسي و به ترتيب ضرايب 87/0 و 82/0 بدست آمد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي آماري t تك گروهي و ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي استفاده شد. يافته ها در نهايت نشان داد بين ميزان استفاده از بسترهاي نرم افزارهاي درس افزار، ادوب كانكت، شبكه هاي اجتماعي و ساير نرم افزارها با مولفه هاي: دريافت محتوا، تدريس، تعامل با همكلاسي ها، تمرين، تكليف و سنجش و ارزيابي رابطه مثبت معنادار وجود دارد. همچنين بين استفاده از بستر درس افزار، ادوب كانكت، شبكه هاي اجتماعي و ساير نرم افزارها با يادگيري دانشجويان رابطه معنادار مثبت وجود دارد و بر پايه مدل بسترشبكه هاي آموزشي 18/0، بستر شبكه هاي آموزشي و ادوب كانكت 32/0 ، بستر شبكه هاي آموزشي، ادوب كانكت و ساير نرم افزارها 41/0 و بستر شبكه هاي آموزشي، ادوب كانكت، ساير نرم افزارها و سامانه درس افزار 52/0 درصد از يادگيري دانشجويان را پيش بيني مي كند. نتايج ضريب همبستگي پيرسون نيز نشان داد بين بستر درس افزار با يادگيري خودتنظيمي رابطه معناداري وجود ندارد(01/0> p و 005/0=r)، اما بين بستر ادوب كانكت با يادگيري خودتنظيمي (01/0< p و 23/0=r)، شبكه هاي اجتماعي با يادگيري خودتنظيمي (01/0< p و 11/0=r)، و بين بستر ساير نرم افزارها با يادگيري خودتنظيمي (01/0< p و 22/0=r). رابطه معنادار مثبت وجود دارد.. همچنين بر پايه مدل، بستر ادوب كانكت 05/0 درصد، ادوب كانكت و ساير نرم افزارها 095/0 درصد از يادگيري خودتنظيمي دانشجويان را تبيين مي كند.