Arman Bakhtyari

مطالعات اخير نشان مي دهد كه زبان ها و لهجه هاي ايران فرهنگ و تمدن تاريخي و كهن اين مرز و بوم را غني كرده و گردآوري آنها مي تواند علاوه بر پويايي زبان معيار مقدمه اي ارزشمند براي ساير پژوهش ها كه با زبان ارتباط تنگاتنگ دارند بوجود آورد. روستاي دستگرد در قسمت جنوب شرقي استان اصفهان و در فاصله 120 كيلومتري اين استان قرار دارد. از لحاظ جغرافيايي در بخش جرقويه عليا واقع است. مردم اين روستا به زباني و گويشي سخن مي گويند كه جزو گويش هاي ايراني دسته غربي و هم چنين گروه گويش هاي مركزي ، در شاخه جنوب غربي آن است . از گويش دستگردي اطلاعات چنداني در دسترس نيست و آن به دليل بكربودن و نيز نو بودن منطقه از لحاظ زبانشناختي است. و در واقع پيشينه اين گويش آن چنان از جهت وجود كتاب يا نوشته و سند پربار نيست. از پرسش هايي كه در اين پژوهش مطرح مي شود اين گونه مي توان نام برد. گويش دستگردي از ديدگاه زبان شناختي به فارسي ميانه نزديكتر است و هم چنين وام واژه هايي از ديگر گويش هاي ايراني به اين گويش راه يافته اند. هدف از نگارش اين پژوهش، گردآوري واژه هاي كهن و نيز بررسي آنهاست كه از طريق روش هاي توصيفي- تحليلي و هم چنين گردآوري اطلاعات بصورت كتابخانه اي و ميداني بوده است. در پايان نتايجي كه بدست آمده بيانگر آن است كه گويش دستگردي يكي از شاخه هاي زنده زبان پهلوي ساساني( فارسي ميانه) است و هم چنين وام واژه هايي از زبان هاي ديگر چون، اوستايي، فارسي باستان، پهلوي اشكاني، سغدي و نيز برخي گويش هاي ايراني را در خود دارد.