پیمایش
صرفنظر از محتوا
دانشکده
درباره دانشکده
تاریخچه
ریاست دانشکده
رؤسای پیشین
آلبوم عکس
اطلاعات تماس
سازمان دانشکده
معاونت آموزشی
معاونت پژوهشی
معاونت تحصیلات تکمیلی
آموزش
آموزش
تقویم آموزشی
دروس ارائه شده
برنامه امتحانات نیمسال
برنامه درسی نیمسال
دوره کارشناسی
فرم ها و آئین نامه ها
تحصیلات تکمیلی
فرم ها و آئین نامه ها
سمینارها و پایان نامه ها
پژوهش
پژوهش
اولویت های پژوهشی
فرم های پژوهشی
کارگاه ها و آزمایشگاه ها
نشریات
فصل نامه علمی پژوهشنامه نهجالبلاغه
فصل نامه علمی پژوهشنامه انقلاب اسلامی
دوفصلنامه علمی پژوهشهای زبانشناسی تطبیقی
دوفصلنامه علمی مطالعات اجتماعی قرآن
دوفصلنامه علمی دعاپژوهی
دوفصلنامه علمی رویکردهای حقوق سیاسی
فصلنامه علمی مدیریت محیطهای یاددهی- یادگیری در آموزش عالی
افراد
اساتید
اساتید دانشکده
اساتید بازنشسته
کارکنان
گروه های آموزشی
گروه های آموزشی
حقوق
الهیات
علوم تربیتی
ایران شناسی
معارف اسلامی
زبان انگلیسی
زبان و ادبیات عرب
زبان و ادبیات فارسی
زبان شناسی همگانی
زبان و ادبیات فرانسه
فرهنگ و زبان های باستان
en
جستجو در دانشکده علوم انسانی :
دانشکده - دانشکده علوم انسانی
منو
خانه
مقالات
دروس
پایان نامهها
استادیار
تاریخ بهروزرسانی: 1403/10/06
آوا ایمانی
علوم انسانی / زبانشناسی همگانی
پایاننامههای کارشناسیارشد
بررسی ویژگی های زبانی مردان و زنان فارسی زبان در بافت های هم جنس و غیرهم جنس: رویکرد زبان شناسی اجتماعی
1402
مسئله اصلی این پژوهش بررسی ویژگی های زبانی زنان و مردان تحت تاثیر عوامل «جنسیت» و «سن» به عنوان مهم ترین متغیرهای اجتماعی و همچنین بررسی چگونگی بروز تفاوت های کلامی آنها تحت تاثیر عامل «بافت همجنس/غیرهمجنس» است. برای نیل به هدف مذکور، به بررسی مقولات زبانی «دشواژه»، «تردیدنما»، «لغات خاص زنانه و مردانه» و میزان به کارگیری «گفتار غیرمستقیم» در منابع مکتوب فارسی و گفتار روزمره فارسی زبانان پرداختیم. پیکره مکتوب پژوهش شامل 12 رمان فارسی بود (6 مورد قبل از انقلاب و 6 مورد بعد از انقلاب به صورت تصادفی گزینش شد) و به منظور تحلیل گفتار روزمرۀ گویشوران فارسی از پرسشنامه ای محقق ساخته بهره گرفتیم که به صورت تصادفی میان 523 زن و مرد فارسی زبان و در چهار گروه سنی 15-25، 26-35، 36-45 و بالای 45 سال توزیع گردید. یافته ها و نتایج تحلیل های آماری در منابع مکتوب نشان داد : 1. «جنسیت» بر کاربرد «دشواژه ها» تاثیرگذار است و مردان بیشتر از زنان از عبارات توهین آمیز استفاده می کنند (P= 0.00<0.05) 2. «جنسیت» در مقیاس کلی بر کاربرد «تردیدنماها» و «گفتار غیرمستقیم» تاثیری ندارد، اما در میزان استفاده از طبقات مختلف «تردیدنما» تفاوت چشمگیری بین زنان و مردان وجود دارد. 3 تاثیر عامل «سن» بر میزان کاربرد «دشواژه ها» و «تردیدنماها» معنادار است. به عبارت دقیقتر، گروه های سنی جوانتر (گروه های سنی 25-36 و 36-45) به میزان قابل توجهی بیشتر از دشواژه ها و تردیدنماها استفاده کردند. 4. عامل «بافت» بر میزان کاربرد «دشواژه ها» تاثیر معناداری دارد (65.2% از کل دشواژه ها در بافت هم جنس با گوینده و تنها 34.8% از این دشواژه ها در بافت های مختلط به کار رفته اند). همچنین در تحلیل گفتار روزمرۀ فارسی زبانان مشخص شد: 1. زنان نسبت به مردان از دشواژه های کمتری استفاده کرده و بسامد دشواژه های رکیک در زبان مردان به طور معناداری بالاتر است (P= 0.00<0.05) 2. زنان برای نشان دادن تردید بیشتر از «افعال گواه نما» و مردان بیشتر از «افعال قضاوتی» بهره می برند، با این وجود در مقیاس کلی «جنسیت» تاثیری بر کاربرد تردیدنما ندارد 3. عامل «سن» تاثیر معناداری بر کاربرد «تردیدنماها» ندارد، اگرچه افراد 25-15 ساله بیشتر از افعال وجهی، قضاوتی و گواه نما برای نشان دادن تردید استفاده می کنند 4. گروه سنی 25-15 سال به طور معناداری بیش از دیگ
>