Ava Imani

مسئله اصلي اين پژوهش بررسي ويژگي هاي زباني زنان و مردان تحت تاثير عوامل «جنسيت» و «سن» به عنوان مهم ترين متغيرهاي اجتماعي و همچنين بررسي چگونگي بروز تفاوت هاي كلامي آنها تحت تاثير عامل «بافت همجنس/غيرهمجنس» است. براي نيل به هدف مذكور، به بررسي مقولات زباني «دشواژه»، «ترديدنما»، «لغات خاص زنانه و مردانه» و ميزان به كارگيري «گفتار غيرمستقيم» در منابع مكتوب فارسي و گفتار روزمره فارسي زبانان پرداختيم. پيكره مكتوب پژوهش شامل 12 رمان فارسي بود (6 مورد قبل از انقلاب و 6 مورد بعد از انقلاب به صورت تصادفي گزينش شد) و به منظور تحليل گفتار روزمرۀ گويشوران فارسي از پرسشنامه اي محقق ساخته بهره گرفتيم كه به صورت تصادفي ميان 523 زن و مرد فارسي زبان و در چهار گروه سني 15-25، 26-35، 36-45 و بالاي 45 سال توزيع گرديد. يافته ها و نتايج تحليل هاي آماري در منابع مكتوب نشان داد : 1. «جنسيت» بر كاربرد «دشواژه ها» تأثيرگذار است و مردان بيشتر از زنان از عبارات توهين آميز استفاده مي كنند (P= 0.00<0.05) 2. «جنسيت» در مقياس كلي بر كاربرد «ترديدنماها» و «گفتار غيرمستقيم» تأثيري ندارد، اما در ميزان استفاده از طبقات مختلف «ترديدنما» تفاوت چشمگيري بين زنان و مردان وجود دارد. 3 تأثير عامل «سن» بر ميزان كاربرد «دشواژه ها» و «ترديدنماها» معنادار است. به عبارت دقيقتر، گروه هاي سني جوانتر (گروه هاي سني 25-36 و 36-45) به ميزان قابل توجهي بيشتر از دشواژه ها و ترديدنماها استفاده كردند. 4. عامل «بافت» بر ميزان كاربرد «دشواژه ها» تأثير معناداري دارد (65.2% از كل دشواژه ها در بافت هم جنس با گوينده و تنها 34.8% از اين دشواژه ها در بافت هاي مختلط به كار رفته اند). همچنين در تحليل گفتار روزمرۀ فارسي زبانان مشخص شد: 1. زنان نسبت به مردان از دشواژه هاي كمتري استفاده كرده و بسامد دشواژه هاي ركيك در زبان مردان به طور معناداري بالاتر است (P= 0.00<0.05) 2. زنان براي نشان دادن ترديد بيشتر از «افعال گواه نما» و مردان بيشتر از «افعال قضاوتي» بهره مي برند، با اين وجود در مقياس كلي «جنسيت» تأثيري بر كاربرد ترديدنما ندارد 3. عامل «سن» تأثير معناداري بر كاربرد «ترديدنماها» ندارد، اگرچه افراد 25-15 ساله بيشتر از افعال وجهي، قضاوتي و گواه نما براي نشان دادن ترديد استفاده مي كنند 4. گروه سني 25-15 سال به طور معناداري بيش از ديگ